Stilstand is vooruitgang

In een snel veranderende omgeving is stilstand geen achteruitgang, maar juist de zo noodzakelijke ingreep om de vooruitgang zijn gang te laten gaan. Met stilstand bedoel ik in dit geval niet de weigering om aan te passen, de verzuchting dat het nou eenmaal altijd al zo is gegaan of, zoals ik laatst bij een grote organisatie hoorde, een geval van ‘goedlopende stilstand’ – namelijk geen reden hebben tot veranderen.

Nee, met stilstand bedoel ik in dit geval de tijd die ervaren wordt als stilstand wanneer alles wat nieuw is moet wachten totdat alles wat oud is een beetje is bijgetrokken. Dit kan een organisatie zijn, maar ook regelgeving of een heel continent.

The only constant is change

Klinkt altijd lekker dynamisch zo’n uitspraak, maar uiteindelijk is het een dodemansrit. De mens is van nature niet gemaakt om altijd maar te willen veranderen. Niet voor niets kost veranderen tijd, vergt het rituelen en kennen we periodes van rouw, verdriet, acceptatie, maar ook vreugde en genieten. En niet zonder reden bestaat er een conceptueel idee als ‘relativerend’. We hebben de sinus van het leven, de tegenstellingen, de yin-yang nodig.